جاستین بانز با این ادعا که راه حل های لایه 2 زنجیره های بلوکی را به طور موثر مقیاس نمی دهند و صرفاً ترافیک را به سمت زنجیره اصلی هدایت می کنند تا برای پرداخت هزینه ها به رقابت بپردازند، جنجال برانگیخت. بونز استدلال کرد که محدود کردن ظرفیت ردیف 1 به نفع سطح 2 رویکردی اشتباه است که ناشی از فساد است.

بلاک چین های لایه 1 مانند اتریوم تراکنش ها را مستقیماً در زنجیره اصلی پردازش می کنند، در حالی که راه حل های لایه 2 مانند Arbitrum برای افزایش سرعت تراکنش و کاهش هزینه ها ساخته شده اند.

علاوه بر این، Bons از اکوسیستم اتریوم به دلیل گیر افتادن در حدود یک میلیون تراکنش در روز در چهار سال گذشته انتقاد کرد. وی خاطرنشان کرد که سایر بلاک چین‌ها مانند Solana (SOL) تراکنش‌های بالاتری را در هر ثانیه نسبت به اتریوم و تمام L2های آن انجام می‌دهند. به گفته Bons، اتریوم به بن بست مقیاس پذیری رسیده است.

شوارتز وزنه می زند

در پاسخ به نظرات Bons، دیوید شوارتز، مدیر ارشد فناوری Ripple، یکی از معماران اصلی XRP Ledger، دیدگاه متفاوتی را ارائه کرد. شوارتز استدلال کرد که رقابت کارمزد برای کاربران سودمند است و فقط برای کسانی که می‌خواهند بر تراکنش‌ها مالیات اضافه کنند مضر است.

او تأکید کرد که این رقابت کارمزد با درک عدم تمرکز و حاکمیت شخصی که فناوری بلاک چین در بر می گیرد، سازگار است و آن را با ایده سودهای بیش از حد واسطه ها از کارمزد تراکنش ها مقایسه کرد.

مرتبط با

نظرات شوارتز نشان می‌دهد که اگرچه Bons راه‌حل‌های L2 را از نظر مقیاس‌پذیری واقعی فاقد آن می‌داند، رقابتی که آنها به ارمغان می‌آورند می‌تواند باعث نوآوری و کاهش هزینه‌ها برای کاربران نهایی شود. این بحث بر تنش مداوم در جامعه بلاک چین بر سر بهترین مسیر رو به جلو برای مقیاس‌پذیری و ساختارهای هزینه متمرکز بر کاربر تأکید می‌کند.