گفتگوی اخیر با Vitalik Buterin در پلتفرم X چند موضوع مهم در مورد شبکه های L2 را روشن می کند. ابزار مقیاس پذیری برای شبکه اتریوم

در هسته خود، راه حل L2 یک چارچوب یا پروتکل ثانویه است که بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است و برای افزایش ظرفیت و سرعت تراکنش بدون به خطر انداختن امنیت ارائه شده توسط زنجیره اصلی، معروف به لایه 1 (L1) طراحی شده است. این مکالمه حیاتی است زیرا به کاربران کمک می کند انواع راه حل های موجود و معنای آنها را درک کنند.

بوترین در بحثی شرکت کرد و توضیح داد که “L2s” شامل موارد اضافه و اعتبار است. این تمایز برای کاربران برای درک ویژگی های مختلف امنیتی و مقیاس پذیری مهم است. انباشته‌ها راه‌حل‌های «ارجح برای امنیت» هستند که تراکنش‌ها را در یک اثبات واحد که به زنجیره اصلی ارسال می‌شود، ترکیب یا «تجمیع» می‌کنند.

این فرآیند امنیت بالایی را فراهم می کند زیرا بلاک چین L1 آنها را مستقیماً ایمن می کند. در مقابل، اعتبارها «مقیاس ترجیحی» هستند. این برای افزایش ظرفیت با ذخیره داده‌های خارج از زنجیره طراحی شده است، اما اثبات‌ها همچنان روی زنجیره هستند و امنیت کمی کمتر برای مقیاس‌پذیری بسیار بیشتر ارائه می‌دهند.

تمایز ظریف اما مهم است. اگرچه تجمیع‌ها گران‌تر هستند زیرا داده‌ها در زنجیره منتشر می‌شوند، اما امنیت بالاتری را ارائه می‌دهند. از سوی دیگر، Validium ها جایگزین ارزان تری را با معاوضه جزئی از نظر امنیت ارائه می دهند. بوترین پیشنهاد می کند که اصطلاحات باید این تفاوت ها را بدون مشروعیت بخشیدن به هیچ یک از گزینه ها منعکس کند. در سراسر طیف راه حل های L2، او عباراتی مانند “L2 قوی” برای تجمع ها و “L2 سبک” برای اعتبارات پیشنهاد می کند تا به کاربران کمک کند انتخاب های خود را بهتر هدایت کنند.

جالب است که بوترین همچنین خاطرنشان می کند که معماری راه حل های L2 فقط به سطوح امنیتی مربوط نمی شود. او قبلاً سعی کرده بود این لایه‌ها را دسته‌بندی کند، اما متوجه شد که یک «فضای میانی» قابل‌توجه بین تجمع‌ها و اعتبارها وجود دارد که طبقه‌بندی را پیچیده‌تر می‌کند.