ویتالیک بوترین اخیراً نظرات خود را در مورد بزرگترین چالش فعلی اتریوم به اشتراک گذاشته است. با وجود پیشرفت‌هایی که در مقیاس‌بندی انجام شده، اتریوم هنوز چیزهای زیادی برای پوشش دادن دارد تا بتواند از دیدگاه کاربران به شبکه بهتری تبدیل شود.

دو رویکرد اصلی برای مقیاس‌بندی وجود دارد: لایه‌ای-۱ و راه‌حل‌های لایه-۲ مانند تجمع. هر دو روش را می توان به سادگی به عنوان “ما عملیات بیشتری انجام می دهیم” خلاصه می شود. فناوری زیربنایی مشابه است زیرا هر دو از ZK-SNARK برای تأیید تراکنش‌ها در شبکه و از نمونه‌گیری در دسترس بودن داده برای در دسترس بودن داده‌ها استفاده می‌کنند. تفاوت اصلی در مدیریت و اجراست.

هنگامی که تجمیع هایی مانند ZK-SNARK در یک بلاک چین تکه تکه استفاده می شوند، به بخشی جدایی ناپذیر از یک پروتکل تبدیل می شوند. این یعنی چی؟ فناوری اصلی اتریوم ثابت می ماند، اما نحوه اجرای آن تغییر می کند. با این حال، این چالش‌های اضافی را به همراه دارد، به‌ویژه زمانی که هدف شما هماهنگ کردن و تثبیت شبکه‌ای متشکل از ده‌ها L2 باشد.

مرتبط با

مسائل کلیدی؟ انتقال لایه جابجایی توکن ها بین L2 های مختلف در حال حاضر یک دردسر است و کاربران را مجبور می کند از پل های مختلفی استفاده کنند که ممکن است به اندازه ظاهر امن نباشند. بوترین می گوید که با استاندارد کردن تعاملات زنجیره ای، ما شاهد محیطی پایدارتر و امن تر خواهیم بود.

چالش دیگر، احراز هویت در لایه‌های کاملاً متفاوت با استفاده از تکنیک‌های احراز هویت مختلف است. هنگام تکیه بر تماس‌های متمرکز از راه دور، L2s حتی برای مشتریان سبک‌تر با احراز هویت سریع‌تر و غیرمتمرکزتر، چالش‌هایی را ایجاد می‌کند.

هماهنگی یک موضوع اضافی است. تعامل بدون درز بین لایه های مختلف و حفظ یک شبکه یکپارچه و امن اولویت اصلی است. بوترین معتقد است که پرداختن مستقیم به چالش های هماهنگی کلید موفقیت آتی اتریوم خواهد بود.