سقوط بانک سیلیکون ولی محصول مالی سنتی بود – منتقدان نباید این موضوع را با ارزهای دیجیتال اشتباه بگیرند.
کل مفهوم بانکداری بر این فرض استوار است که سپرده گذاران نمی خواهند پول خود را همزمان برداشت کنند. اما وقتی این فرض شکست بخورد چه اتفاقی می افتد؟ پاسخ در عدم تطابق دارایی و بدهی بانک ها نهفته است که می تواند عواقب فاجعه باری برای سیستم مالی گسترده تر داشته باشد.
بانک سیلیکون ولی (SVB)، یکی از بانکهای پیشرو برای استارتآپها و شرکتهای سرمایهگذاری خطرپذیر در ایالات متحده، به دلیل بحران نقدینگی که بر اکوسیستم استارتآپ منعکس شده، شکست خورده است. مبارزات بانک سیلیکون ولی، بسیاری از خطرات ذاتی بانکداری، از جمله مدیریت نادرست ارزش اقتصادی سهام (EVE)، شکست در پوشش ریسک نرخ بهره، و خروج ناگهانی سپرده (ریسک تامین مالی) را روشن می کند. ریسک زمانی به وجود میآید که داراییها و بدهیهای بانک (از نظر سررسید یا حساسیت نرخ بهره) به درستی همسو نباشند، که منجر به عدم تطابق میشود که در صورت تغییر نرخهای بهره میتواند منجر به زیان قابل توجهی شود.
شکست در پوشش ریسک نرخ بهره بانک ها را در برابر تغییرات بازار آسیب پذیر می کند که می تواند سودآوری را کاهش دهد. ریسک تأمین مالی زمانی به وجود میآید که بانک به دلیل خروج غیرمنتظره وجوه، مانند افزایش سپردهها، نتواند به تعهدات خود عمل کند. در مورد SVB، این خطرات در کنار هم طوفان کاملی را ایجاد کردند که بقای بانک را تهدید کرد.
مرتبط با: بانک سیلیکون ولی نوک کوه یخ بانکی بود
SVB اخیراً تصمیمات استراتژیکی برای بازسازی ترازنامه خود گرفته است، با هدف سرمایه گذاری بر روی نرخ های بهره کوتاه مدت بالقوه بالا و حفظ درآمد خالص بهره (NII) و حاشیه سود خالص (NIM)، همه با هدف به حداکثر رساندن سودآوری.
NII یک معیار مالی بسیار مهم است که برای ارزیابی سودآوری بالقوه یک بانک استفاده میشود، که نشاندهنده تفاوت بین سود به دست آمده از داراییها (وامها) و سود پرداختی به بدهیها (سپردهها) در یک دوره معین، با فرض عدم تغییر ترازنامه است. از سوی دیگر، EVE ابزاری حیاتی است که دیدگاهی جامع در مورد ارزش بنیادی بانک و نحوه واکنش آن به شرایط مختلف بازار – به عنوان مثال، تغییرات در نرخ های بهره – ارائه می دهد.
فراوانی سرمایه و تامین مالی در سالهای اخیر منجر به وضعیتی شده است که استارتآپها منابع مالی زیادی برای سرمایهگذاری دارند، اما تمایل کمی برای وام گرفتن دارند. در پایان مارس 2022، SVB دارای سپرده 198 میلیارد دلاری در مقایسه با 74 میلیارد دلار در ژوئن 2020 بود. از آنجایی که بانک ها با دریافت نرخ بهره بالاتر از وام گیرندگان نسبت به پرداخت به سپرده گذاران، درآمد ایجاد می کنند، SVB ترجیح داد بیشتر وجوه را به اوراق قرضه اختصاص دهد. در درجه اول اوراق بهادار با پشتوانه وام مسکن آژانس فدرال (یک انتخاب رایج) برای جبران عدم تعادل ناشی از سپرده های شرکتی قابل توجهی که حداقل ریسک اعتباری دارند اما ممکن است در معرض خطر نرخ بهره قابل توجهی باشند.

اما در سال 2022، با افزایش سرسام آور نرخ های بهره و رکود چشمگیر بازار اوراق، سبد اوراق قرضه بانک سیلیکون ولی ضربه بزرگی خورد. این بانک تا پایان سال دارای 117 میلیارد دلار سبد اوراق بهادار است که بخش قابل توجهی از کل دارایی های 211 میلیارد دلاری را تشکیل می دهد. در نتیجه، SVB برای به دست آوردن پول نقد مجبور شد بخش قابل فروش پرتفوی خود را نقد کند و 1.8 میلیارد دلار زیان دید. متأسفانه، زیان تأثیر مستقیمی بر نسبت سرمایه بانک داشت و نیاز SVB را برای افزایش سرمایه اضافی برای حفظ توان پرداخت پرداخت کرد.
علاوه بر این، SVB خود را در یک سناریوی “بسیار بزرگ” دید که در آن پریشانی مالی کل سیستم مالی را بیثبات میکرد، مشابه وضعیتی که بانکها در طول بحران مالی جهانی 2007-2008 (GFC) با آن مواجه شدند. اما بانک سیلیکون ولی قادر به جذب سرمایه اضافی یا دریافت کمک مالی از دولت نبود، مشابه آنچه که Lehman Brothers در سال 2008 اعلام ورشکستگی کرد.
مرتبط با: USDC به دلیل بانک سیلیکون ولی کاهش یافت، اما نکول نخواهد شد
با وجود رد ایده کمک مالی، دولت حمایت «جستجوی خریدار» را به بانک سیلیکون ولی گسترش داد تا به سپرده گذاران اجازه دسترسی به وجوه خود را بدهد. همچنین، فروپاشی SVB چنان سرایت قریبالوقوعی ایجاد کرد که تنظیمکنندهها تصمیم گرفتند بانک Signature را که پایگاه مشتریان شرکتهای ارزهای دیجیتال پرخطر دارد، منحل کنند. این یک رویه معمولی در امور مالی سنتی را نشان میدهد که در آن تنظیمکنندهها برای جلوگیری از اثر سرریز مداخله میکنند.
شایان ذکر است که بسیاری از بانکها در طول CFC دچار عدم تطابق داراییها و بدهیها میشوند، زیرا داراییهای بلندمدت خود را با بدهیهای کوتاهمدت تأمین مالی میکنند که منجر به شکاف تأمین مالی میشود که سپردهگذاران وجوه خود را به صورت انبوه برداشت میکنند. به عنوان مثال، در سپتامبر 2007، یک سرقت قدیمی از بانک در شمال راک در بریتانیا رخ داد، زیرا مشتریان در خارج از شعبهها برای برداشت پول خود در صف ایستاده بودند. نورترن راک نیز به شدت به تامین مالی غیر خرده فروشی مانند SVB وابسته بود.
با ادامه دادخواهی بانک سیلیکون ولی، واضح است که تمرکز بانک سیلیکون ولی بر NII و NIM به تنهایی منجر به نادیده گرفتن ریسک گسترده تر EVE شده است که آن را در معرض تغییرات نرخ بهره و ریسک اساسی EVE قرار می دهد.
همچنین، مشکلات نقدینگی SVB عمدتاً به دلیل ناتوانی آن در پوشش ریسک نرخ بهره (با وجود پرتفوی وسیع داراییهای با نرخ ثابت) بود که منجر به کاهش EVE و درآمد با افزایش نرخهای بهره شد. بانک همچنین با ریسک تامین مالی ناشی از اتکا به سپردههای شناور غیر خردهفروشی مواجه بود، تصمیمی که مدیریت داخلی مشابه آنهایی است که قبلا مورد بحث قرار گرفت.
بنابراین، اگر فدرال رزرو اقدامات نظارتی خود را کاهش نمی داد، SVB و Signature Bank ممکن بود برای مقابله با شوک های مالی با نقدینگی و نیازهای سرمایه سخت تر و تست های استرس منظم مجهزتر باشند. با این حال، به دلیل عدم وجود این الزامات، SVB سقوط کرد، که منجر به یک بانک سنتی و متعاقب آن سقوط بانک امضا شد.
همچنین اشتباه است که صنعت کریپتو را به طور کامل برای شکست بانکی که به طور تصادفی برخی از شرکت های رمزنگاری را در سبد خود گنجانده است، مقصر بدانیم. همچنین انتقاد از صنعت کریپتو غیرمنصفانه است، در حالی که مشکل اساسی این است که بانکهای سنتی (و تنظیمکنندههای آنها) کار ضعیفی در ارزیابی و مدیریت ریسکهای مرتبط با ارائه خدمات به مشتریان خود انجام دادهاند.
بانکها باید اقدامات احتیاطی لازم را انجام دهند و از رویههای صحیح مدیریت ریسک پیروی کنند. آنها نمی توانند تنها به بیمه سپرده فدرال بیمه سپرده به عنوان یک شبکه ایمنی تکیه کنند. در حالی که ارزهای دیجیتال ممکن است خطرات خاصی را به همراه داشته باشند، بسیار مهم است که بدانیم تا به امروز علت مستقیم شکست هیچ بانکی نبوده است.
این مقاله فقط برای اهداف اطلاعاتی عمومی است و در نظر گرفته نشده است و نباید به عنوان مشاوره حقوقی یا سرمایه گذاری تلقی شود. دیدگاهها، نظرات و دیدگاههای بیانشده در اینجا صرفاً متعلق به نویسنده است و نیازی به بازتاب یا ارائه دیدگاهها و نظرات Cointelegraph نیست.
نویسنده: Guneet Kaur