در یک پست وبلاگی در 21 سپتامبر، مایلز جنینگز از a16z به این موضوع می پردازد که چگونه سازمان های خودمختار غیرمتمرکز (DAO) می توانند با اعمال اصول ماکیاولی از تمرکز قدرت جلوگیری کنند.
طبق یک پست وبلاگی توسط شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر Andreessen Horowitz (a16z) اصولی که تقریبا 500 سال پیش توسط نیکولو ماکیاولی، نویسنده اثر سیاسی بحث برانگیز “شاهزاده” نوشته شده است، راهی برای حل مشکلات حاکمیت غیرمتمرکز در سازمان های خودمختار است.
این پست توسط مشاور عمومی a16z و رئیس بخش تمرکززدایی، مایلز جنینگز، امضا شده است که معتقد است “به کارگیری اصول ماکیاولیستی برای حکومت غیرمتمرکز در وب 3 می تواند کاستی های فعلی را برطرف کند.” به گفته جنینگز، فلسفه ماکیاولی درکی عمل‌گرایانه از مبارزات قدرت اجتماعی دارد که مشابه آن‌هایی است که پروتکل‌های رمزنگاری و سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز آن‌ها (DAO) تجربه می‌کنند.
نیکولو ماکیاولی، پدر نظریه سیاسی مدرن، فیلسوف و دیپلمات سیاسی ایتالیایی بود. او در «شاهزاده» مفاهیم اساسی قدرت اجتماعی را ارائه می‌کند و استدلال می‌کند که اهداف، به‌ویژه ثبات دولت، می‌توانند وسیله را توجیه کنند، حتی اگر وسیله ظالمانه باشد.
جنینگز از کار ماکیاولی برای بحث در مورد چگونگی اجتناب از تمرکز قدرت استفاده می کند. اولین مفهومی که در مقاله مورد بحث قرار گرفت به این ایده مربوط می شود که سازمان ها به سمت رهبری استبدادی گرایش دارند، بنابراین از DAO ها می خواهند که با تغییر بسیاری از تصمیمات به مشتری یا لایه شخص ثالث، حاکمیت را محدود کنند. به گفته جنینگز:
“[governance minimization] “این می تواند به طور قابل توجهی تعداد تصمیمات مورد نیاز برای طی کردن فرآیند حکمرانی غیرمتمرکز را محدود کند و بار حاکمیتی پروتکل را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.”
علاوه بر این، اصل دوم بیان می کند که برای DAO ها بسیار مهم است که قدرت را بین طبقات رهبری متعادل کنند و رهبران نوظهور را در معرض مخالفت آشکار قرار دهند. او استدلال می کند که DAO ها با یک لایه دو مجلسی از دولت، مانند کنگره ایالات متحده، که به مجلس نمایندگان و سنا تقسیم می شود، عمل می کنند.
جنینگز استدلال می‌کند که استفاده از سیستم‌های رأی‌گیری غیر رمزی، مانند اثبات هویت، به DAOها در مبارزه با استبداد کمکی نمی‌کند. “در حالی که اثبات شخصیت ممکن است آسیب پذیری DAO را در برابر حمله کاهش دهد، بعید است که خودکامگی را از بین ببرد.”
اصل سوم می گوید که DAO ها باید به رهبران جدید اجازه دهند تا نه تنها با مخالفت مداوم بلکه با ایجاد هرج و مرج و جلوگیری از تعادل ایستا قدرت وارد طبقه رهبری شوند. برای ماکیاولیست ها، این تغییر باید اجباری باشد، زیرا طبقه رهبری همیشه با آن مخالفت می کند تا موقعیت و امتیاز خود را حفظ کند.
جنینگز همچنین خاطرنشان می کند که اعضای جامعه اغلب در توانایی خود برای به دست آوردن قدرت در سیستم های رای گیری مبتنی بر توکن، با توجه به موانع مالی برای کسب این قدرت، محدود هستند.
در نهایت، در اصل چهارم، جنینگز به DAO ها توصیه می کند مکانیسم های قفل را برای مالکان شرکت کننده در شوراهای ذینفعان اتخاذ کنند. در این سند آمده است: «اگر گروه‌های بزرگی از مردم ذاتاً نتوانند رهبران خود را به درستی پاسخگو نگه دارند (همانطور که ماکیاولیست‌ها پیش‌بینی کردند)، DAO باید به دنبال اجرای اقداماتی باشد که مسئولیت‌پذیری بیشتری را در اکوسیستم‌هایشان افزایش دهد. جنینگز نتیجه گیری می کند:
وب 3 باید از طریق تمرکززدایی بر وب 2 غالب شود، که سانسور را کاهش می دهد و آزادی را ترویج می کند، مخالفت با قدرت و در نتیجه پیشرفت بیشتر را امکان پذیر می کند. DAO ها باید این فرآیند را با تشویق رقابت، توانمندسازی رقبا و استفاده از رأی گیری غیر رمزی فعال کنند.» این می تواند کمک کند. چرخه را تسریع کنید.”
مجله: آیا DAO ها بیش از حد هایپ شده و غیرقابل استفاده هستند؟ درس هایی از خط مقدم
نویسنده: Ana Paula Pereira
