روی کاغذ، به نظر می‌رسد که پروژه‌های مبتنی بر اتریوم دارای خزانه‌های عظیمی هستند و برخی از خزانه‌ها حاوی میلیاردها دلار توکن بومی هستند. اما با بررسی دقیق تر، به نظر می رسد که بسیاری از این سرمایه ها مشکوک هستند.

در حالی که این پروژه ها ممکن است در ظاهر پایدار به نظر برسند، اکثر دارایی های آنها در واقع در توکن های بسیار فرار یا غیر نقدی هستند. به عنوان مثال، آنچه در لونا اتفاق افتاد را در نظر بگیرید. از آنجایی که توسط توکن های دیگر پشتیبانی می شد، ارزش استیبل کوین آن در طی سقوط بازار کاهش یافت.

یکی از برجسته‌ترین پروژه‌هایی که به دلیل پشتوانه توکن‌های ناپایدار با مشکلاتی مواجه شد، لونا بود که نتوانست استیبل کوین خود را حفظ کند و توکن‌ها به سرعت ارزش خود را به دلیل نقدینگی ضعیف از دست دادند. پروژه‌های مبتنی بر اتریوم که بیشتر به توکن‌های خود برای ارزیابی خزانه‌داری متکی هستند، ممکن است چیزی مشابه را تجربه کنند. از داده‌ها می‌توان مشاهده کرد که برخی از پروژه‌ها ذخایر ارزی کمی دارند یا تقریباً هیچ دارند.

مربوط به

این مشکل ساز است زیرا خزانه های آنها تقریباً به طور کامل به توکن های بومی آنها وابسته است و ارزش آنها در معرض نوسانات شدید است. هر خزانه‌داری در این موقعیت نامطمئن خطر از دست دادن بسیاری از ارزش اوراق خود را در نزول بازار بزرگ مانند لونا دارد. به جرات می توان گفت که برخی از این DAO ها آنقدر که به نظر می رسند مایع نیستند.

در حالی که توکن‌های بومی آن‌ها بسیار ارزشمند هستند، اما فاقد پشتوانه ملموس و نقدینگی در دنیای واقعی هستند. خزانه‌های این پروژه‌ها در صورت مواجهه با تقاضای غیرمنتظره برای وجوه یا مجبور به تبدیل دارایی‌های خود به استیبل کوین در طول سقوط بازار تقریباً بی‌ارزش می‌شوند.

رویکرد ذکر شده در بالا می تواند منجر به ارزش کاغذ اغراق آمیز شود و این واقعیت را پنهان کند که بسیاری از این پروژه ها از جمله از نظر مالی ناامن هستند. ارزشی که امروز 20 میلیارد دلار به نظر می رسد، در صورت فروپاشی کل بازار، می تواند به چند میلیون کاهش یابد و بسیاری از پروژه ها در گرد و غبار باقی بماند.